Gözlerine bakmaya doyamadan tam on gün su gibi akti gitti ve bu sabah kalbimi,sevgimi,canimi ve Seni Ankara’ya ugurladim.
Bugun aklima seninle İlk taniştigimiz gun geldi. Hayatimin ilk donum noktasi ve ölsem bile unutamayacagim anlardan bir tanesi.

Senden once hic bitmeyecek sandigim yolda caresizce yuruyordum.Koyu gri bir havanin hakim oldugu o yolda ne bir yildiz gordum, ne de bir tek yagmur damlasi duştu yere. Ne sicak vardi, ne soguk. Kara, kirli bir topragin uzerinde atiyordum adimlarimi. Binlerce kilometreymiş gibi uzanip gidiyordu yol onumde ve yeşile dair hic birşey görünmüyordu.

İçimde çoğalttığım sesimi, bir mutlu yuze sakladigim guluşlerimi dışariya vurabilmek için cirpiniyordum. Ama hic kimsenin yüzü o cesareti vermiyordu bana.
Sonra hic varilmiycakmiş kadar uzakta bir kusun havalndigini gordum. Bir umut yakalamiştim sonunda. Hizlandirdim adimlarimi. Siyrildim kalabaliktan. Koşmaya başladim. Kuşa yaklaştikca gri havanin dagildigini, guneşin sari işiklarini, cicegin her rengini gordum. En sonunda da Seni…
Orada kucuk ama yemyeşil bir cayirin ortasinda oylece tek başina oturuyordun. Senin biraz otende hava kurşun gibi griyken, Senin basindaki gok masmaviydi. Ve Sen o mavilige dikip gozlerini cok uzaktan gelecek birini bekler gibiydin.
Ben gorduklerimin şaşkinligiyla karşinda kipirdamadan duruyordum. Ve Sen gozlerindeki Karadeniz’de kaybolmama izin verirken o guzel sesinle bana “Hoşgeldin” dedin…
Ve o ses yeniden hayata dondurdu beni Sevdigim. İstemdişi bir gulumseme yayildi yuzume. Yuregimin atişinin hizlandigini, tenimin isindigini hissettim.
Az once terk ettigim karanlik yoldan gecip giderken biz el eleydik artik. Bir sevdanin iki ortagiydik.
Korkmuyorum artik yeni gelecek gunden. Umutsuz degilim artik Aşkim. Senden once yaşadigim tum kotu gunleri degiştirdim Senin verdiklerinle..
O buyuk karanligi, kurşun gibi gri havayi Senin estirdigin ruzgar alip goturdu. Bildigim her şeyi yeniden tanimladim Senin gelişinle. Yeniden ad verdim her guzellige. cirkin olan ,kotu olan ne varsa Seninle birlikte kaybolup gitti. Beni de hayatimi da bir anda bagladin kendine. En ulaşilmaz noktalara, en cikilmaz doruklara vardirdin benligimi. Terk edilmiş bir limanda kendi halinde bekleyen kohne gemilerime en gizli denizleri actin Ben o maviligin yolcusuyum şimdi, en sikilmaz yolcusu…
Adin bir donulmezligin simgesi artik. Sen sozcukleri olumsuz kilansin, Sen umudun, Sen aşkin,Sen ozlemin,Sen hayatin adisin. Ve Senin adini anmak bile tarif edilmez bir sevinc yayiyor icime.
şimdi yaşamayi seviyorum işte. cunku icinde sen varsin…
Ve icimde cogalttigin sesimle haykiriyorum, herkes duysun diye… Hic kimse sevdama Senin kadar yakişmadi ve sevdam hic kimseyi Senin kadar yaşatmadi…
SENİ SEVİYORUM SEVDİGİM…